Żyjemy w czasach, w których w końcu zaczęto o przemocy mówić. Nieważne czy dostrzeżono realną skalę problemu, czy też uznano to za nośny temat, ważne, że zaczęto się przeciwko niej buntować i żądać na nią reakcji.
Wdzięczna jestem „Znanym”, którzy propagują idee „stop przemocy”, to dobry krok na drodze ku cywilizacji, która w tym względzie zostawiła nas daleko w tyle.
Przemoc domowa dzieje się najczęściej w milczeniu…
Tyle, że ofiara przemocy to niekoniecznie ta, która kryje sińce za ciemnymi okularami 
Częściej to ta schludna, miła kobieta o łagodnym spojrzeniu, którą mijasz na ulicy. Takie najczęściej są ofiary przemocy – spokojne, ciepłe, lubiane, łatwe do manipulacji, bo z uwagi na swe skłonności do poświęceń bezkarnie przekracza się ich granice.Te kilka cech, przez które jak radar namierzają je przemocowcy. Ani głupie, ani niezaradne, po prostu takie, które bardzo chcą i potrafią kochać.Są empatyczne, stawiają innych ponad siebie i to najprawdopodobniej je gubi.
To często osoby, po których mniej niż po kimkolwiek widać cierpienie jakie w sobie noszą – strach przykrywają uśmiechem, problemy obowiązkami, cierpienie troską o dzieci.
Mało kto wie, ale ofiary uczą się żyć z toksykiem. Uczą się funkcjonować w patologii jaką im zafundował. Nabywają mechanizmy, które w momencie krytycznym pod postacią nawyków mają za zadanie pomóc im przeżyć kolejną awanturę, przetrwać kolejne upokorzenie, a czasem uratować życie… 
Dziwne?
Jasne, że tak, ale nikt nie daje instrukcji obsługi do życia z agresorem. Nikt nie pisze poradnika „Jak się wygodnie rozgościć w patologii”. Każda z tych kobiet walczy o siebie i walczy jak potrafi.
Prawdopodobnie nie dostrzeżecie ofiar przemocy w stanie do jakiego przyzwyczajono Was w kampaniach społecznych.
Czasem ta pozornie najpogodniejsza z Was to ta, która po zamknięciu drzwi swojego mieszkania trafia do piekła 
To dobre szefowe, rzetelni pracownicy, fajne mamy. Pozornie wszystko u nich ok, choć ok nic nie jest. Wyglądają jak każdy, a do tego na swą zgubę zacierają tropy, dlatego tak trudno je dostrzec, ale są!
I jest ich zbyt wiele…
Zostawcie im proszę 
albo miłe słowo, są tu z nami – niech wiedzą, że nie są same…
Pozdrawiam Was gorąco! 
Ola 
która publicznie opowiedziała o tym co ją spotkało.
Jak nie ucieknie się od przemocowca pod wpływem impulsu, to nie zrobi się tego nigdy!
„Zło dobrem zwyciężaj” – popularne hasło obecnie, ale każdy kto potrafi obserwować to co się dzieje od kilkunastu lat doskonale wie, że jest to tylko zaklinanie rzeczywistości… Same hasła nic nie dadzą…Przed pojawieniem się na IG często zaglądałem na Twittera. Fajne miejsce, aby poznać merytoryczne argumenty każdej strony, w każdym sporze społecznym, tylko że to jakieś 3% każdego wątku, reszta to wyzywanie, hejt, groźby i zbijanie lajków na poniżeniu „rozmówcy”.
