Dziś kiedy wszyscy składają matkom życzenia, cieszą się z tego jak cudownie nią być, ja analizuję Wasze przypadki i to, co faktycznie oznacza bycie matką w Polsce…
Rozwód a dzieci – perspektywa matki
Bycie matką w sytuacji rozstania z ojcem dziecka, bycie matką w obliczu polskiego wymiaru sprawiedliwości…
Bo bycie „taką” matką oznacza bezsilnie patrzenie na to, że ze zdaniem jej dziecka nikt się nie liczy…
Bycie „taką” matką oznacza zdradzanie dziecka, które matce ufa najbardziej na świecie, nie chce iść do ojca i w matce poszukuje pomocy, a ta musi je „wypchnąć” na kontakt…
Bycie matką, która w oczach kuratorów „generuje konflikt”, „nie współpracuje z ojcem”, „jest nadopiekuńcza”, bo próbuje chronić dziecko przed niebezpieczeństwem…
Bycie matką, której kompetencje rodzicielskie co rusz podważa biegły sądowy nie potrafiący dostrzec, że sam padł ofiarą manipulacji jakie stosuje ojciec…
Bycie matką dziecka, o życiu którego decyduje trzygodzinna „diagnoza” wykonywana przez zupełnie obce mu osoby, niemające żadnej wiedzy na temat jego życia…
Bycie matką, która non stop musi zbierać dowody na rzeczy oczywiste…
Bycie matką, wobec której kłamliwe dowody wciąż są generowane…
Bycie matką, która żyje w strachu czy jutro ktoś nie zechce odebrać jej dzieci…
Myślę sobie, że trzeba mieć żelazną psychikę, by przetrwać to, że co rusz ktoś próbuje ją łamać, straszyć, grozić, że jak się nie dogada z ojcem – zgodnie z jego warunkami, to będzie żałować…
Tylko matka jest w stanie z miłości do dzieci przeżyć takie piekło…
I choć wiem, że jesteście dla swoich pociech najlepszymi matkami na świecie, to wiem też, że nie tak wyobrażałyście sobie swoje macierzyństwo…
Dlatego też dla tych z Was, które już kolejny raz sklejają w całość swoje pokruszone, matczyne serca by codziennie witać z uśmiechem te śliczne, wpatrzone w Was oczka – wielkie uznanie, a od Młodego kwiatek 
Pozdrawiam Was gorąco! 
Ola 